29 września 1955 roku Legia Warszawa zdobyła pierwszy raz w swej historii Puchar Polski po zwycięstwie z Lechią Gdańsk, a miesiąc później wygrała mistrzostwo Polski pokonując na terenie wielkiego Sosnowca rewelacyjne Zagłębie Sosnowiec, które do dziś jest braterskim klubem dla stołecznej drużyny. Był to pierwszy dublet w historii polskiego futbolu, jednak nie uchroniło to zmiany trenera na Ryszarda Koncewicza, w zastępstwie dla odchodzącego Steinera. Koncewicz powtórzył ten wielki wyczyn i Legia po raz kolejny została mistrzem Polski i zdobywcą Pucharu Polski. Wielu piłkarzy z tego okresu znalazło się w zespole przy okazji poboru do armii. Byli to wcześniej zawodnicy między innymi Polonii Bytom, Rucha Chorzów, czy Wawel Kraków. Ten ostatni został zamknięty. W tym samym sezonie Legia odniosła najwyższą wygraną w swej historii, pokonując odwiecznego rywala, Wisłę Kraków aż 12:0! Trzy pierwsze miejsca w klasyfikacji strzelców należały do graczy Legii. Przez kolejne cztery sezony Wojskowi utrzymywali się na szczytowych miejscach w zestawieniu. Debiut klubu w europejskich pucharach skończył się po meczu z Slovanem Bratysława, który został przegrany dwukrotnie wraz z rewanżem. 2 lipca 1957 roku przywrócono historyczny trzon Legia i przybrano nowe barwy, które obowiązują do dzisiaj: biały, czerwony, zielony i czarny oraz ustalono kształt herbu. Przeprowadzono również wiele zmian w organizacji klubu. Legioniści oprócz tego zostali zaproszeni na rozegranie inauguracyjnego spotkania na Camp Nou z FC Barcelona.
Historia
W latach 60. XX wieku Legia Warszawa ciągle zajmowała czołowe miejsca w ligowej tabeli. W 1960 roku na Stadionie Wojska Polskiego zamontowano jupitery. Stadion Wojska Polskiego tym samym stał się drugim obiektem sportowym, na którym można było grać po zmroku. Pierwsze spotkanie przy nowym oświetleniu rozegrano z AGF Arhus. Również w tym roku Tadeusz Błażejewski strzelił gola numer 1000 dla Legii. W sezonie 1966/67 w warszawskim klubie zadebiutował piłkarz, będący ikoną polskiej piłki nożnej – Kazimierz Deyna. W latach 1964 i 1966 Legia Warszawa zdobyła dwa Puchary Polski. Drugi puchar na 50-lecie powstania drużyny wywalczyli 15 sierpnia 1966 roku na stadionie Warty Poznań, pokonując tam Górnika Zabrze 2:1, gdy Berbart Blaut strzelił gola w kilku ostatnich sekundach spotkania. Po zdobyciu tego pucharu Legia awansowała do gry o Puchar Zdobywców Pucharu, jednak szybko odpadła z BSG Chemie Lipsk w 1/16 finału. W sezonie 1964/65 Legia jako pierwsza drużyna z Polski z oszła do ¼ Pucharu Zdobywców Pucharów. Legioniści ponieśli wówczas porażkę z TSV 1860 Monachium u siebie 0:4, a w Niemczech remisując bez bramek. W 1967 roku Legia wygrała w swojej grupie w Pucharze Karla Rappana (obecnie Puchar Interntoto), ale rozgrywek tych nie prowadziła organizacja UEFA i nie dało to awansu do Pucharu UEFA. Rok później warszawiacy zadebiutowali w Pucharze Miast Targowych i poknali 6:0 TSV 1860 Monachium rewanżując się za wcześniejsze spotkanie. Legia w 1969 roku zdobyła tytuł mistrza na dwa lata, potem doszła do półfinału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych 1969/70.
Rok 1971
W 1971 roku Legia Warszawa zakończyła sezon na drugiej lokacie, rok potem na trzeciej, a w kolejnych latach głównie utrzymywała się na górze tabeli, ale bez spektakularnych osiągnięć. Był to czas, gdy w Polsce powstawały pierwsze fankluby i ten działający przy Legii zdecydował się zasiadać na trybunie otwartej, nazywanej żyletą od reklamy sponsora, żyletek Polsilver, którego baner znajdował się ponad trybuną. Od grudnia 1971 roku do lutego 1972 Legioniści odbyli tournee po Hiszpanii oraz państwach Ameryki Południowej. W tym okresie warszawski klub wysoko pokonał w Pucharze Zdobywców Pucharów drużynę z islandzkiego Reykjavika 9:0, co jest do dziś najwyższym wynikiem polskiego zespołu w europejskich rozgrywkach. W kolejnej rundzie Legia natrafiła na silny AC Milan. Pierwszy mecz rozegrany na Stadionie Dziesięciolecia zakończył się trafieniami po jednej bramce na koncie każdej z drużyn. W San Siro również padł taki sam rezultat w regulaminowym czasie gry, lecz zwycięską bramkę Milan zdobył na dwie minuty przed końcem dogrywki. Wojskowi zdobyli w tym sezonie swój piąty z kolei Puchar Polski. Po wyeliminowaniu w półfinale Szombierek, Legioniści wygrali z Polonią Bytom po rzutach karnych w drugim meczu. Znowu za granicę, tym razem do Australii, Legia Warszawa poleciała w 1975 roku i została pierwszą polską drużyną, która grała na wszystkich kontynentach. W tym roku odbył się także pierwszy transfer polskiego zawodnika na Zachód, był nim Robert Gadocha zakupiony przez FC Nantes z Francji.
70 lecie powstania
W 1976 roku obchodzono 70-lecie powstania Legii Warszawa. Zostały w tym czasie rozegrane dwa mecze: jeden z Polonią Warszawa (2:0 dla Legii) i z Duklą (4:2 również dla Legii). Legioniści odbyli także wyjazd do Indonezji. Rozegrano wtedy sześć meczów, z których cztery wygrano, a dwa zremisowano, a łączna liczba strzelonych przez Legionistów bramek wynosiła 15. Na wyjeździe zabrakło Deyny, który został powołany do kadry reprezentacji Polski. Przez drugą połowę lat 70. Legioniści znajdowali się poza podium w mistrzostwach kraju, a w sezonie 1979/80 zdobyli „tylko” brązowy medal. W 1977 roku po raz drugi zespół wystąpił w Pucharze Karla Rappana. Przeciwnikami Legii byli między innymi drużyny z Pragi. Legia zajęła w ostateczności drugie miejsce w grupie, które znowu nie było premiowane awansem do Pucharu UEFA. Pod koniec dekady miało miejsce towarzyskie spotkanie z Manchesterem City. Cały mecz zagrał wtedy Kazimierz Deyna, strzelając dwie bramki – jedną dla Legii, a potem po zmianie koszulki dla Manchesteru City, do którego przeszedł za 100 tys. funtów szterlingów. Spotkanie cieszyło się tak dużym zainteresowaniem, że mnóstwo kibiców musiało oglądać mecz zza bram stadionu. Pod koniec lat 70. Legia wygrała w Pucharze Polski z Lechem Poznań wysokim wynikiem 5:0, a w lidze zajęła trzecie miejsce. Była to bardzo udana dekada w wykonaniu piłkarzy Legii Warszawa, którzy wywalczyli wiele cennych trofeów, a piłkarze z Warszawy zostali docenieni nawet przez najlepsze drużyny z całej Europy.