W lipcu 1917 roku Polonia Warszawa zagrała swój pierwszy mecz z zagraniczną drużyną. Była to węgierska MAC Budapeszt. Polonia przegrała dosyć wysoko 1:5. W pierwszych mistrzostwach Polski w 1921 roku Czarne Koszule zdobyły tytuł wicemistrza kraju. Sukces ten powtórzyły pięć lat później. Warto zaznaczyć, że w tym czasie rozgrywki o mistrzostwo grano w systemie pucharowym. W 1922 roku klub pozyskał zagranicznego trenera z Anglii Georga Klimptona, który po zakończeniu sezonu przeniósł się do Cracovii Kraków. W 1923 roku klub otrzymał pozwolenie na budowę boiska wraz z terenem wydzierżawionym pod ten obiekt. Na początku miał to być teren Parku Skaryszewskiego, jednak ostatecznie ulokowano je koło Dworca Gdańskiego. W 1928 lokalizację przeniesiona na ulicę Konwiktorską i tak pozostało do dziś. 12 września 1924 roku Polonia pojechała do Turcji na mecz z Galatasaray, z którym zremisowała dwa do dwóch. Poloniści zagrali również z zespołem z miasta Smyrna, z którym wygrali dosyć wysoko 4:0 oraz z Alton Ordon i Fenerbahce. Były t niezłe szlify z dobrymi drużynami trueckimi. W latach 1921 – 1926 Czarne koszule zdobywały mistrzostwo stolicy. W 1931 piłkarz Polonii Jerzy Bułanow dostąpił zaszczytu bycia najlepszym polskim piłkarzem, a cały klub w 1939 został uznany najlepszym polskim klubem sportowym w 1938 roku. Tak oto rodziła się legenda klubu stołecznego, który po dziś dzień jest czołowym zespołem na polskiej arenie piłkarskiej i święci liczne triumfy na boiskach całego kraju, a niegdyś także Europy.
Historia
Polonia Warszawa została założona w 1911 roku, w wyniku połączenia kilku szkolnych drużyn z Warszawy. Pomysłodawcą założenia drużyny był Wacław Denhoff-Czarnocki, który wymyślił także nazwę zespołu. Na początku zawodnicy Polonii grali w czarno-białych pasiastych strojach, a dopiero na wiosnę 1912 roku założyli jednokolorowe czarne koszulki. Sprawa wyboru koloru ubrań zrodziła parę teorii. Najbardziej patriotyczna z nich mówi, że czarny kolor wybrano ze względu na żałobny nastrój panujący w Ojczyźnie. Odpowiedzialny za zdobycie koszulek zdołał prawdopodobnie kupić jedynie tylko takowe. Czarne barwy miały jedną prozaiczną zaletę – nie brudziły się ubrania podczas gry na błotnistym boisku Polonii. Pierwszy mecz Polonia rozegrała ze swym silnym rywalem Koroną, 19 listopada 1911 roku, co zakończyło się rezultatem 4:3 dla Korony. Dopiero dwa lata później Czarne koszule zagrały w swych tradycyjnych barwach. Rywalem była znowu Korona, lecz tym razem Polonia zwyciężyła dosyć wysoko 4:0. W 1915 roku Polonia Warszawa przekształciła się oficjalnie w klub piłkarski. Niektóre źródła podają tę datę jako rok powstania tego zespołu, jednak jest to błędne założenie, gdyż zespół rozgrywał już wcześniej swoje mecze pod nazwą Polonia Warszawa. W czasach przedwojennych, 29 kwietnia 1917, roku odbył się inauguracyjny mecz Polonia – Legia, w którym rezultat wyniósł 1:1. To było wielkim sukcesem, gdyż Legia wiodła wtedy prym na boiskach w całej Polsce. Miesiąc później obie drużyny znowu powtórzyły ten wynik.
I wojna światowa
Po wybuchu Pierwszej Wojny Światowej zawieszono czasowo rozgrywki w lidze. Część z zawodników została powołana do służby wojskowej i paru z nich zginęło podczas działań wojennych. Po zajęciu kraju Niemcy zakazali Polakom gry w piłkę. Organizowano jednak rozgrywki konspiracyjne. Piłkarze Polonii Warszawa w 1942 roku i w 1943 roku sięgnęli po tytuł okręgowego mistrza Warszawy. Jednocześnie zespół ponosił dalsze straty w ludziach. Część piłkarzy zginęła w obozach, egzekucjach i w Katyniu, a także została ukarana za udział w konspiracji i w powstaniu warszawskim. Areną tragicznych zdarzeń stał się także stadion przy ulicy Konwiktorskiej skąd przeprowadzono szturm na Dworzec Gdański, w wyniku którego zginęło 12 osób, a sam atak nie powiódł się. Wkrótce po zakończeniu wojny, klub aktywowano i Polonia rozegrała 25 marca 1945 roku mecz z RKS Okęcie, w którym zremisowała 3:3. Mecz rozegrano na jedynym zdatnym do tego boisku, a samo spotkanie było pierwszym meczem piłkarskim po wyzwoleniu stolicy. W 1946 roku gra w zrujnowanej Warszawie przyniosła Polonii tytuł mistrzowski, który był wówczas pierwszym. Mecz finałowy Polonia zagrała na stadionie Legii. Pokonując wtedy 3:2 AKS Chorzów zdobyła pierwszy dla Warszawy tytuł mistrza. Stadion przy Konwiktorskiej był położony nieopodal getta, w związku z czym został totalnie zniszczony i odbudowany dopiero po wojnie. Dlatego też Poloniści musieli grać na innych obiektach w Warszawie. Mimo wszystko nie przeszkadzało to w zwyciężaniu w coraz większej liczbie spotkań.
2 trofeum
W 1952 roku Polonia zdobyła swoje drugie trofeum w historii – był to Puchar Polski, wywalczony po meczu z Legią Warszawa z rezultatem 1:0. Był to ostatni sukces Polonii Warszawa w tym okresie. Polonia spadła ligę niżej. Przyczyną degradacji była między innymi niechęć do klubu, który kojarzył się z przedwojenną Warszawą. Polonia spadła niżej mimo tego, że zdobyła puchar, który rok wcześniej dał tytuł mistrza Polski chorzowskiemu Ruchowi. Pierwsza połowa lat 50. jest czarnym okresem w historii Polski. Każdemu klubowi dano resortowego patrona, a Polonii przypadła kolej, która nie należała do najbogatszych. Trzeba mimo tego pamiętać, że nieudolność działaczu nie pomagała klubowi w utrzymaniu się. Jeszcze kilkanaście lat po degradacji na Polonię przychodziło nawet kilkanaście tysięcy kibiców. Później stopniowo sympatia malała na rzecz Legii, która mogła się pochwalić znacznie większą liczbą sukcesów. Przez kolejnych czterdzieści jeden lat Polonia Warszawa toczyła boje w ramach drugiej ligi, a nawet trzeciej. W początku 1949 roku Polonia Warszawa została zaproszona przez brazylijski klub Vasco da Gama na kilka sparingów w Brazylii, jednak warszawiacy nie otrzymali pozwolenia na wyjazd. Polonia Warszawa została przemianowana na Kolejarz Warszawa przez totalitarne władze. Od 1950 roku Polonia grała w bordowych koszulkach, niebieskich spodenkach oraz z kolejarskim herbem na piersi. W 1955 roku władze ligi odpuściły i pozwoliły na zmiany nazw klubów. Polonia od razu zmieniła swą nazwę na tradycyjną.
Wyjazdy
W 1956 roku Polonia dostała zgodę na wyjazd na Węgry, aby rozegrać kilka sparingów. Pierwszy mecz z klubem Torekves Budapeszt polonia przegrała 2:3. Drugi poszedł już lepiej, bo padł remis, a trzeci znowu zakończył się porażką i w spotkaniu czwartym na polskiej ziemi Polonia również przegrała. W 1981 roku Polonia Warszawa zdobyła trzecie miejsce w Pucharze Króla Tajlandii po wgraniu 5 meczów, jednym remisie i dwóch porażkach. Polonia w latach 1954 – 1993 grała na przemian w II i III lidze, ale mimo tego na mecze przychodziło kilkadziesiąt tysięcy kibiców. Gdy funkcję prezesa klubu objął Jerzy Piekarzewski w 1991 roku drużyna awansowała do II ligi, a w sezonie 1992/93 udało się wywalczyć wymarzony awans do ekstraklasy Klub był jednak fatalnie zorganizowany pod względem bazy treningowej i finansowej, więc został zmuszony grać znowu w drugiej lidze, jednak nie trwało to zbyt długo, bo od sezonu 1995/96 warszawiacy znowu mogli podziwiać Polonię na arenach całego kraju w pierwszej lidze. Na Konwiktorskiej pojawił się Janusz Romanowski, który założył spółkę KPP Polonia Warszawa i od tamtego czasu Polonia grała nieustannie do 2005/06 w ekstraklasie. W 1998 roku wicemistrzostwo kraju i w 1999 roku awans do półfinału Pucharu Intertoto były wielkimi sukcesami Czarnych Koszul. W sezonie 1999/2000 od Polonii nikt nie wymagał zbyt wiele, ale Czarne Koszule zostały po raz pierwszy w historii liderem ekstraklasy. Zespół był wtedy prowadzony przez późniejszego szkoleniowca kadry Polski Jerzego Engela i Dariusza Wdowczyka.